อาจหาญ หมายถึง ว. กล้าหาญ.
ว. มีลักษณะสง่าผึ่งผาย, องอาจ ก็ว่า.
ก. บังอาจ, ล่วงเกินไม่รู้จักที่สูงที่ต่ำ, เอื้อมอาจ ก็ว่า.
น. ขี้ (ของคน). (ป., ส. อาจม ว่า สิ่งที่ควรล้าง, สิ่งที่ควรชําระ).
[จะมะนะ] น. การล้าง, การชําระ. (ป., ส.).
[จะริยะ] (แบบ) น. อาจารย์. (ป., ส. อาจารฺย).
น. กิจที่ควรประพฤติต่ออาจารย์. (ป. อาจริยวตฺต).
น. ลัทธิที่ถือตามคติที่อาจารย์ได้สั่งสอนสืบ ๆ กันมา,มหายาน หรือ อุตรนิกาย ก็ว่า.